Αρχίζω να πιστεύω πως δεν βρίσκω ανάπαυση πάρεξ αν αρρωστήσω.
Κι αυτό πάλι τίθεται εν αμφιβόλω, συλλογιζόμενος τις καθημερινές μέριμνες.
Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ΤΟ ΚΕΡΙ ΜΟΥ ΑΝΑΒΩ
Για αρκετά χρόνια την ζωή την πήγαινα παρέα με έναν καλό φίλο. Πριν λίγους μήνες η συνοδοιπορεία αυτή διεκόπη.Αγαπητέ επισκέπτη, κάνε αγάπη κι άναψε ένα κεράκι στην μνήμη του Πέρη Ιερεμιάδη.
10 σχόλια:
Καλές οι καθημερινές μέριμνες, δε λέω. Μα υπάρχει και κάτι που λέγεται ΖΩΗ κυρ Μανουήλ μου. Τι κάνουμε με αυτό;
Composition Doll
Για την υποδοχή Ευχαριστώ.
Για την ΖΩΗ Παρακαλώ!
Μα τώρα, κυρ Μανουήλ μου, μεγάλο αγόρι είστε. Θα έπρεπε να ξέρετε by now, πως τη ΖΩΗ δεν την παρακαλάμε. Απ' τα μαλλιά την πιάνουμε!!! :)
Επιλέγω την ευγένεια και την παρατήρηση! Η βία δεν μου πάει. Εξάλλου είναι επίφοβο να πιάνεσαι από τρίχες.
Ενίοτε η τρίχα γίνεται τριχιά λένε. Και οι τριχιές αντέχουν. Ή όχι;
Μα δεν είναι θλιβερό να παρατηρούμε τη ζωή; Προσωπικά πιστεύω πως θα έπρεπε να τη ζούμε (ή - έστω- να προσπαθούμε...)
Η παρατήρηση διατηρεί τις αισθήσεις καθαρές, τα μάτια ανοιχτά, τον νου σε εγρήγορση. Τι άλλο είναι ζωή;
Εξάλλου μην ξεχνάτε πως οι τριχιές δένουν τα καράβια στα λιμάνια.
"Τι άλλο είναι ζωή;"
Η συμμετοχή, θα έλεγα...
Συμμετοχή λοιπόν. Αναμένω να μου πείτε σε τι.
Αύριο;
Αύριο.
Μανουήλo
-kalos irthes stin blogsfera :-)
kaiego etsi elega :
-πως δεν βρίσκω ανάπαυση πάρεξ αν αρρωστήσω.
e... loipon doxa to Theo arrostisa alla mialo den evala ...
Δημοσίευση σχολίου