Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ΤΟ ΚΕΡΙ ΜΟΥ ΑΝΑΒΩ
Για αρκετά χρόνια την ζωή την πήγαινα παρέα με έναν καλό φίλο. Πριν λίγους μήνες η συνοδοιπορεία αυτή διεκόπη.Αγαπητέ επισκέπτη, κάνε αγάπη κι άναψε ένα κεράκι στην μνήμη του Πέρη Ιερεμιάδη.
2 σχόλια:
Κυρ Μανουήλ,χαίρομαι που,επιτέλους!θα τα λέμε.Μου λείπεις,αν και δε σ' έμαθα ακόμη! (ξέρω, στο τρίτο θαυμαστικό θα καώ,γιατί τόση έκπληξη δε δικαιολογείται πια!),κι έτσι χαίρομαι κ παραπάνω.Πέρ' απ'αυτό ,κυρ Μανουήλ,το blogονομά σου μου΄φερε σχεδόν αφόρητη νοσταλγία για τα χρόνια της βεβαιότητας κ ακόμα το νερένιο πράσινο και τα υδαρή πρόσωπα-απίστευτα να τα βλέπεις, σχεδόν ανέγγιχτα ακόμα κ για το μάτι, έτοιμα να γλιστρήσουν απ' τις αισθήσεις σου κ γι' αυτό ελεύθερα,αν με καταλαβαίνεις- που είδα μόνο σε εικόνες. Εγώ πλαγιάζω νωρίς.Για χρόνια.Καληνύχτα,κυρ Μανουήλ!
Ο χωρισμός είναι μισός θάνατος λένε.
Γι' αυτό εις το επανιδείν!
Καληνύχτα και σε Σας!
Δημοσίευση σχολίου