Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2008

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ Ν.Γ.ΠΕΝΤΖΙΚΗ


Το πολύ αγαπητό μου golem με καλεί πάντα να συμμετάσχω στα παιχνίδια της. Τελευταία μου έστειλε μήνυμα καλώντας με πάλι να μοιραστώ κι εγώ την χαρά ενός νέου παιχνιδιού.

Πιάσε λέει το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σε σένα.
Άνοιξε το στη σελίδα 123 (αν το βιβλίο διαθέτει λιγότερες από 123 σελίδες, άφησέ το και πήγαινε στο επόμενο κοντινότερο).
Βρες την πέμπτη περίοδο (=από τελεία σε τελεία, αν θυμάσαι) της σελίδας.
Ανάρτησε τις επόμενες τρεις περιόδους (δηλ. την έκτη, την έβδομη και την όγδοη).

Το βιβλίο που έχω δίπλα μου είναι ακόμα ατύπωτο, το κρατώ δε κάνοντας την πρώτη αντιπαραβολή και διόρθωση. Πρόκειται για την Αρχιτεκτονική της Σκόρπιας Ζωής του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη. Έτσι σκόρπια που μας τα ζητάει το παιχνίδι μοιάζει να ταιριάζει με τον τίτλο του υπό έκδοσιν βιβλίου.

Καταλαβαίνουμε απ’ ό,τι μας λεν πώς προορισμός είναι τα βήματά μας στην ατραπό της καθαρής ερμηνείας των αισθήσεων, αλλά προσέχοντας στο κείμενο των Γραφών, καταλαβαίνουμε και κάτι άλλο ανυπολόγιστο. Ακριβώς εκείνο που κάνει ώστε μέσα στη μνήμη μας η διδαχή να σχηματίζει πότε ένα μέλος και πότε ολόκληρο το σώμα του ανθρώπου, ώστε με πλήρη εμπιστοσύνη και αδίστακτα να παραδινόμαστε στα λόγια τους, σαν στην ευρύτερη και θερμότερη αγκαλιά. Προορισμός λοιπόν μπορούμε τελικά να πούμε, είναι η εύρεση του σώματος του άλλου με τον οποίο προσομιλούμε εσωτερικά. Ίσως να μην έφθανα ποτέ να ομιλήσω έτσι, παραδεχόμενος ανυπόκριτα τα λόγια που είπαν εδώ, στον τόπο μας, οι Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας, αν το φαινόμενο της αντήχησης του χαρτονένιου κουτιού, εξεγείροντας την αφή των δακτύλων, δεν μου θύμιζε ταυτόχρονα έντονα, την αφή της άλλης ύπαρξης που στέκει από δίπλα, το σώμα το πτωχό, που έκαιγε την Τρίτη από πυρετό, όταν πήγα προς επίσκεψη, συναποκομίζοντας κατά την επιστροφή μου, αντίς για θάνατο και απελπισία, ένα ευώδες τριαντάφυλλο πάνω στην καρδιά μου.

Η Αρχιτεκτονική της Σκόρπιας Ζωής γράφηκε στα 1952 - 1953. Αντιγράφηκε, διορθώθηκε και τακτοποιήθηκε στα 1955. Νέες διορθώσεις έγιναν πριν παραδοθεί προς εκτύπωση το 1963, από τον εκδοτικό οίκο «Ίκαρος» στην Αθήνα. Τον Απρίλιο του 1978 προετοιμάζοντας τη Β' έκδοση από την ΑΣΕ, ο Ν.Γ.Πεντζίκης ξανακοίταξε και διόρθωσε το κείμενο της Α' έκδοσης. Τώρα, 30 χρόνια μετά, με την φροντίδα και την επιμέλεια του υιού Γαβριήλ Νικολάου Πεντζίκη, ετοιμάζεται από την Ίνδικτο η 3η και οριστική έκδοση του κειμένου. Θεού θέλοντος και Γαβριήλ επιτρέποντος, ελπίζω να κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβριο του 2008.